Congress ki trustikaran niti / कांग्रेस की त्रुष्टिकरण निति

लघुमति तृस्टिकरण ही कांग्रेस की कबर खोदने वाली है । आखिर समझ मे ये नही आता कि कैसे इस पार्टी ने 60 साल तक शासन किया है । सायद लगता है कि अस्से लीडर की कमी आज कोंग्रेस की सबसे बड़ी कमजोरी बन गईं है । लगातार अपना अस्तित्व खो रही कोंग्रेस अंतिम श्वास ले रही है और इतनी बड़ी पार्टी के एक भी नेता की बुद्धि नही चलती है कि सिर्फ लघुमति तृस्टिकरण कभी भी सत्ता पर नही बिठा पाएगी उनको । एक तरफ विरोध पक्ष का गला घोंटने ला लगातार प्रयाश हो रहा है सरकार द्वारा ताकि वो अमर्याद सत्ता का लूप उठा शके जो कि लोकतंत्र के लिए घातक साबित होगा क्योंकि विरोध पक्ष लोकतंत्र में एक एहम कड़ी है । कमजोर विरोधपक्ष सरकार को कभी सही निर्णय लेने में मददरूप साबित नही हो सकता । ये जरूरी है कि अगर आपको सत्ता में रहना है तो सर्व हिताय की ही बात करनी पड़ेगी लेकिन कोंग्रेस की गंदी राजनीति के कारण हालात ये है कि बहुमती भारतीय का तो एक वोट उसे नही मिलेगा लेकिन वो लघुमति को भी संभाल नही पाएगी क्योंकि सिर्फ तृस्टिकरण लोगो को लंबे समय तक प्रभावित नही कर सकता है ।

मोदी सरकार की कुछ नीतिओ के कारण लोगो का रुख बदल रहा है था कि कांग्रेस ने फिर उसकी गंदी राजनीति और तृस्टिकरण को दिखा दिया । केरल की घटना के बाद आनेवाले एक भी चुनाव में अगर कांग्रेस एक भी बैठक पर जीत हासिल करती है तो बो बाद आश्रर्य होगा । एक समर्थ व्यक्ति जब दुर्बल व्यक्ति के आधारित हो जाता है तब उसके अस्तित्व पर प्रश्नार्थ लग जाता है ठीक ऐसा ही कांग्रेस ने किया है । वर्तमान राजकरण प्रजाहित की बजाय व्यक्तिगत विरोध का रूप ले चुका है । एक तरफ भाजपा का कांग्रेस मुक्त भारत अभियान है तो दूसरी ओर सारे पक्ष मिलकर सिर्फ और सिर्फ मोदी का विरोध करने में जुटे हुए है और इसी घमासान में प्रजा को नजर अंदाज किया जा रहा है ।

तकिया कलम :-

विरोध का आलम कुछ इस तरह है कि अगर मोदी कह दे कि जाने के बाद पानी से साफ करनी चाहिए तो ये लोग ..........

। वीर ।

देपाल दे - राजपूत राजा ऑफ भावनगर ।

देपाल दे - राजपूत राजा ऑफ भावनगर ।

खेदूतो की जो परिस्थिति है आज देश मे वो बड़ी ही भनायक ओर दयनीय है और सरकार की उनके प्रति जो उदासीन नीतिया है वो ओर भी भयावह है । दिन ब दिन देश के खेदूतो की हालत खराब हो रही है ऐसे माहौल में भावनगर के महाराजा देपाल दे गोहिल को जरूर याद किया जाना चाहिए ।

आज़ादी के बाद लोकशाही प्रथा के लिए देशी राज्यो का विलीनीकरण जरूरी था तब पूरे देश मे सबसे पहले अपना राज्य त्याग देनेवाले भावनगर के महाराजा ओर उनके पूर्वज राजवीओ ने हमेशा लोगो के दिलो पर राज किया है । उसी भावनगर के महाराजा जो कि 1800 गांव के महाराजा थे वो एकबार अपने राज्य की प्रजा की परिस्थिति जान ने के लिए घूमने निकले। जब वो एक खेत के पास से गुजरे तो देखा कि खेत मे खेदुत खेड कर रहा है और देखा तो हल के साथ एक बाजू बैल है और दूसरी बाजू उसकी ओरत को जोता हुआ है । महाराजा ने जाकर उसे रोकने का प्रयाश किया तो खेडूत गुस्सा होकर कह दिया कि मेरे पास ओर बैल नही है और खेती का। समय निकला जा रहा है अगर तुजे दया आ रही है तो तू खुद औरत की जगह हल के साथ जुड़ जा । प्रजा कल्याण ही जिनका कर्तव्य रहा है ऐसे राजपूत ने तुरंत औरत की जगह ले ली और खुद बैल की जगह खेड करने के लिए हल खींचने लगे । बाद में राज्य में जाकर उस खेदुत को नए बैल दिए ।

कथा आगे भी है ।

लोकशाही कभी भी किसी भी हाल में राजशाही की बराबरी नही कर पायेगी ।

। वीर ।

Dear जिंदगी ,

Dear जिंदगी ,

अजीब सी कश्मकश में गुजर रही है तू ! ना ही समझ पाया हूं और ना ही समझ पा रहा हु ! बहुत कोशिश भी की तुजे समजने की पर अफ़सोस की हरबार तू मेरी समझ से कुछ और ही निकलती है ! सोचता हूं कि समजना ही छोड़ दू तुजे पर फिर से तूही मनमे एक मनसा पैदा करती है कि तुजे समजने की एक और नाकाम कोशिश करू ! शायद तुजे ही मजा आने लगा है हर बार मुझे हारता देख ! खेर अब ये मजा ज्यादा नहीं ले पायेगी तू क्योंकि अब मैंने तय कर ही लिया है कि तुजे समजने की कोशिश ही ना करू।

मोदी फेमिया

मोदी फेमिया .......

सेना द्वारा की गई सर्जिकल स्ट्राइक को जाहिर करना, या विदेशो में घूमकर देश का नाम बढाने का दावा करना, इमोशनल होके स्टेज पर रोना या फिर वो मुझे मार डालेंगे ऐसा बयान देकर देश के सैनिक और पुलिस प्रशासन के साथ रक्षा मंत्रालय की काबिलियत पर शक करना, मुझे काट देना, जला देना, फांसी पर लटका देना जैसे भावनात्मक शब्दो द्वारा लोगो की सहानुभूति प्राप्त करना या फिर बिना किसी तयारी के देश के अर्थतंत्र को मुस्किली में धकेल देना ।

ये सारे निर्णय मोदीजी और उनकी सरकार ने सिर्फ कुछ दिनों में ही लिए है । अपनी सत्ता के 3 साल में कुछ ना कर पाए और उन्हें लगने लगा की अब जनता में उनकी मौजूदगी का असर कम होते जा रहा है यो उन्होंने बहोत ही कम समय में कुछ निर्णय ले लिए और वो निर्णय के साथ देशभक्ति को जोड़ दिया । social media और अपने कार्यकर्ता द्वारा इतना और ऐसा प्रसार किया कि कोई आम आदमी अगर उनके निर्णय का विरोध करे तो उसे देशद्रोही का नाम दे दो और बस जनता की भावनाओं को सैन्य के साथ जोड़कर उनके हर निर्णय के साथ सेना का नाम का उपयोग किया गया ताकि कोई आम आदमी अगर उनके किसी भी निर्णय का विरोध करता है तो indirectly वो सेना का विरोध करता नजर आएगा और इसी कारण उनके किसी भी निर्णय का विरोध होना बंद हो गया ।

आखिर ये सब क्यों किया गया। बस phsycology है। जब कोई आदमी या सत्ता किसी किसी मुकाम तक पहोच जाते है या फिर पहोचने का दावा करते है , दिखावा करते है तो लोगो की अपेक्षाएं बढ़ जाती है और जब निर्धारित समय में वो लोग लोगो की अपेक्षाओं के मुताबिक काम नहीं कर पाते तो अपना दिखावा बरक़रार रखने के लिए लोगो को ये अहेसास दिलाना पड़ता है कि वो उनकी अपेक्षाओं के मुताबिक ही काम कर रहे है और इसी हदबड़ाती में वो इसी तरह के निर्णय ले लेते है और फिर उस निर्णय के साथ लोगो की भावनात्मक कमजोरी को जोड़ देते है ।

। जय माताजी ।

ઈમાનદારી.

ઈમાનદારી.....

અત્યારે ચારે બાજુ સરપંચ ની ચૂંટણી ના પડઘમ સંભળાઈ રહ્યા છે. ક્યાંક વડીલો અને ગ્રામજનો ની એકતા અને સમજણ ના દર્શન સમરસ ગામ રૂપે થઈ રહ્યા છે તો ક્યાંક સામસામે ચૂંટણી જીતવા બાયો ચડાવતા પણ નજરે પડી રહ્યા છે. આવો જ કંઈક માહોલ આજ થી 50-60 વર્ષ પહેલાં વડા ના ગોંદરે જોવા મળી રહ્યો હતો. (સમય માં ફેરફાર હોઈ શકે છે.) મોટાભાગે વાઘેલા દરબારો, ઠાકોરો , જૈન વાણીયા, રબારી, પટની, હરિજન એમ કહો કે તમામ વર્ણ ના લોકો આ ગામ માં રહેતા હતા. ગામ પ્રમાણ માં મોટું હતું પણ એકબીજાના ની ઈજ્જત કરીને બધા જ લોકો સંપી ને શાંતિ થી રહેતા હતા. ગામ માં મુખ્ય ધંધો ખેતી હતો. આમ તો ગામ 24 ગામનું જાગીરદાર હતું અને આજુબાજુ ના વિસ્તાર માં દરબારો ની આણ વર્તાતી હતી. પરંતુ દેશ પ્રજાસતાક થયા પછી ના કાયદા ના કારણે જાગીરદારી ખતમ થઈ ગઈ હતી અને બીજા કાયદાઓ ના લીધે ગામ પૂરતી જમીન દરબારો પાછે બચી હતી. ગામ માં એકતા અને સમજણ હતી એટલે ચૂંટણી થતી નહોતી. ( આ ગામ માં સરપંચ ની પહેલી ચૂંટણી 2005 માં આઝાદી પછી પહેલી વાર થઈ હતી જોકે છેલ્લા 2 term થી ચૂંટણી થતી નથી . એમ કહો કે આઝાદી ના આટલા વર્ષો મેં આ ગામ માં એક જ વાર સરપંચ ની ચૂંટણી થઇ છે.) તો એ સમયે ગામ ભેગું થયું અને નક્કી થયું કે 2.5 વર્ષ સરપંચ તરીકે ધારસિંહ વાઘેલા અને 2.5 વર્ષ સરપંચ તરીકે બાલાભાઈ શાહ રહેશે.

એ સમયે બનાસ માં સારું એવું પાણી રહેતું હતું અને ગામ નદી ના કાંઠે હોવાથી જમીન સોનુ પેદા કરતી હતી . પરંતુ જાગીરી માંથી નવા નવા બહાર આવેલા હોવાથી મોટા ભાગની ખેતી પટેલો કરતા હતા. નદી વિસ્તાર ની મોટા ભાગ ની જમીન પટેલો એ વાવેલી. એમાં પટેલો એ આ બધી જમીન ખરીદવા માટે દરબારો ને ઓફર આપી. એમની સારી ઓફર ના કારણે નદી વિસ્તાર માં મોટા ભાગના જમીન માલિકો જમીન વેચવા માટે તૈયાર થઈ ગયા એમ કહો કે ગામ આખું તૈયાર હતું. આ વાત એ વખત ના સરપંચ શ્રી ધારસિંહ જોડે પહોંચી તો એમને પહેલા ગામ લોકો ને સમજાવવાનો પ્રયત્ન કર્યો પણ કોઈ સમજવા તૈયાર નહોતું. આ બાજુ ધારસિંહ વાઘેલા એ પણ નક્કી કરી રાખ્યું હતું કે એમની હયાતી માં તો એક તસુ જમીન વેચવા નહીં દઉં. એ સમયે સરપંચ ની પરવાનગી ની જરૂર હશે ત્યારે આજ થી 50-60 વર્ષ પહેલાં એ પટેલો એ ધારસિંહ વાઘેલા ને લાખો રાણી છાપના રૂપિયા ની ઓફર કરી ખાલી સહી કરવાં માટે અને એમની જમીન પણ નહીં વેચવા ની શરતે. પણ ઈમાનદારી અને પ્રજા કલ્યાણ હંમેશ જેના હૃદય માં હોય એવો રાજપૂત નો દીકરો કદી વેચાય ખરો. પટેલો ની લાખો (આજ ના સમય માં એની કિંમત આંકવી ભી મુશ્કિલ છે) નો ઓફર ઠુકરાવી દીધી એટલું જ નહીં પણ એ સમયે હજારો વીઘા જમીન માં ઉનાળુ બાજરી ની વાવણી કરેલી અને એ પાકી ને લનવા નો સમય હતો એ સમય ધારસિંહ વાઘેલા એ આખા ગામ ના ઢોર ઢાંખર બાજરી માં છુટા મુકાવી અને પોતે એકલા એ ખેતરો માં ગયેલા. એમની ઈમાનદારી ના કારણે કેટલાય ગામવાસીઓ ની જમીન આજે એમની પાછે છે. જ્યારે જ્યારે ગામ માં સરપંચ ની ચૂંટણી નો માહોલ આવે છે ત્યારે દુશ્મનો ના મુખે પણ એક જ વાત હોય છે કે ધારસિંહ વાઘેલા જેવો સરપંચ હવે ક્યારેય ના થઈ શકે.

એમના સરપંચ કાળ દરમિયાન એમને ગામ ના ગોંદરે સમાજમંદિર બનાવેલું જે આજે પણ અડીખમ ઉભું છે અને એ સમયે આખા ગામે ત્યાં એમનું નામ કોતરવાની વાત કરેલી પણ એમને નહીં માનેલું.

લેખન - વિરમસિંહ વાઘેલા.
માહિતી - ગામ ના વડીલો પાછેથી સાંભળેલી.

वार्ता

બાળપણ માં ભણવામાં એક વાર્તા આવતી હતી ...
એકવાર એક શિયાળ સિંહ નું મહોરું પહેરીને ને જંગલ માં આવે છે અને પછી પોતે સિંહ છે એમ કહી બધા ને ડરાવે છે..જંગલ ના નાના નાના પ્રાણીઓ ને ખબર ના હોવાથી એ સિંહ નું મહોરું પહેરેલા શિયાળ ને જ સિંહ માનવા લાગ્યા..આધુનિકતા અને લોકશાહી હોવાથી સિંહ બધું જાણવા છતાં એની પાછે ચૂપ રહેવા સિવાય કોઈ રસ્તો ના હતો..આ વાત ની જાણ જંગલ ના હાથી ને થઇ. જંગલ માં લોકશાહી હતી પરંતુ હાથી આજે પણ સિંહ ને વફાદાર હતા. એટલે હાથી ત્યાં ગયો અને એક જ પ્રહાર માં શિયાળ ને એની ઔકાત બતાવી દીધી...

જંગલ ની જગ્યાએ ભારત ને સમજો..આજકલ લોકશાહી નો ફાયદો ઉઠાવી કેટલાય શિયાળવા, કુતરા જેવા પ્રાણીઓ સિંહ ના મહોરા પહેરીને પોતાને સિંહ સાબિત કરવા મથામણ કરી રહ્યા છે..ફિલ્મ ના માધ્યમ થી કે પછી લેખન સ્વતંત્ર ના નામે ઇતિહાસ ને મારી મચેડીને વિકૃત રૂપે રજુ કરીને પોતાની અસલ જાત છુપાવીને પોતાને સિંહ બતાવી રહ્યા છે.. સિંહ અહીં પણ ચૂપ રહીને જોઈ રહ્યા છે કારણ કે પરિસ્થિતિ જ એવી છે..બસ જંગલ અને અહીં ફર્ક એ છે કે અહીં ઉપર બેઠેલા હાથી પણ બેઇમાન છે એટલે આવા શિયાળવા ઓને એનો સાથ મળી રહે છે..

સમજદાર કો ઈશારા કાફી હૈ....

જય માતાજી.

रानी पद्मिनी

कल्पना करो की आपका हाथ आग की लपेट में आ जाये या शरीर का कोई भी अंग आग की लपेट में आ जाये । सिर्फ कल्पना मात्र से ही उस दर्द को महसूस करना कितना पीड़ादायक होता है ये बात सभी जानते है जिसको कभी ये अनुभव हुआ है ।

अब सोचो उनके बारे में जिन्होंने विदेशी इस्लामिक लुटेरों से अपनी आन, सन्मान, देश की संस्कृति और संस्कार को बचाने के लिए एक नहीं पर एक साथ 16000 राजपुतानियो में आग में ज़ोककर अपने अस्तित्व को मिटा दिया होगा । उस पल की कल्पना मात्र से रुवे खड़े हो जाते है हमारे । और ये पहली बार नहीं था । चितोड़ में 3 बार, जैसलमेर में 2 बार और देश के दूसरे हिस्सों में कईबार ये पल आया है जिस दिन हमारे देश की आर्य नारिओने इस देश की गरिमा को बचाने के लिए अपने आपको विदेशो लुटेरों के हवाले करने की बजाय जौहर करके आग के हवाले कर दिया था । इतिहास में हजारों लाखों ने बलिदान दिए है । राजपूतो ने अपने खून की नदियां बहाकर ईद देश के धर्म और संस्कृति की रक्षा की है और उस बलिदान के लिए उन्हें जो शक्ति मिलती थी वो इसी नारियो के बलिदान का फल था । ये सब हुआ उसके पीछे अपने गलत इरादों के साथ भारत आये विदेशी इस्लामिक लुटेरे ही जवाबदार है ।

कला की अभिब्यक्ति के स्वतंत्र के नाम पर आज उनकी कुछ नाजायज़ औलादे उन लुटेरों को हीरो बनाकर अपनी संस्कृति को खत्म करने के लगातार प्रयाश कर रहे है ।

रानी पद्मिनी सिर्फ राजपूतो के लिए नहीं बल्कि पूरे भारतीय समाज के लिए एक आदर्श है । बो प्रतिक है त्याग और बलिदान का, सन्मान है देश की नारियो के लिए , विचार है नारी स्वाधीनता का ।

बहुत खुश है कि आज देश के हर कोने से हर समाज से रानी पद्मिनी के गौरवगाथा के इतिहास को बचाने के लिए आवाज उठ रही है । आज पूरा समाज जाती वाद को भूलकर देश की गरिमा को बचाने के लिए एक हो रहा है ये आनेवाले समय में संजय जैसे हरामिओ से लड़ने के लिए उम्मीद की नयी किरण है ।

। जय माताजी । । जय रानी पद्मिनी ।

लेखन :- वीर dated :- 29/01/2017